Los presos políticos vascos de la cárcel de Sevilla II se han declarado en huelga de hambre debido a la grave situación de violación de derechos constante en la que viven allí.
Desde que los trasladaron allí, hace cuatro años, se encuentran en régimen de aislamiento. No tienen ningún tipo de actividad y sólo se les permite salir al patio cuatro horas, de tres en tres y habiéndo pasado antes por el detector de metales. Para que no coincidan más de tres cada dos días son obligados a pasar 26 horas sin salir de la celda.
Además, se les hacen constantes cacheos con tocamiento que buscan la humillación y la provocación, y se les obliga a desnudarse después de los bises. Cuando los presos se oponen a tales vejaciones son castigados con aislamiento completo, son esposados a la cama, y han llegado incluso a recibir graves palizas (noviembre de 2010 un preso de los GRAPO, marzo de 2013 un preso vasco).
Las visitas del médico no son regulares y a veces pasan 2 o 3 semanas sin aparecer. Con todo lo que eso conlleva, especialmente para los presos con enfermedades crónicas.
Han intentado solucionar esto por todas las vías burocráticas posibles y no han hecho más que darles largas. Por lo que los presos políticos vascos de Sevilla II se han visto obligados permanecer en la lucha y declararse en huelga de hambre.
Adjuntamos comunicado remitido a la redacción de Kaosenlared en Euskera (en castellano nos lo enviarán mañana):
Borrokaldia hastea erabaki dugularik, honetara bultzatu gaituen egoeraren berri Euskal Herriari helaraztea da idazki honen helburua.
Duela lau urte, espetxe honetara lehen Euskal Presoak ekarri gintuztenetik, beti isolamenduko modulu berezian eduki gaituzte. Ez digute inolako aktibitaterik eskura jarri eta ondorioz lau orduko patioaldia baino ez dugu egunean, bertara hirunala ateratzen gaituztelarik goiz edo arratsaldez. Honek, bi egunez behin, ziegan 26 ordu jarraian igaro beharra eragiten digu.
Patiora irteterakoan metal detektagailutik igaro arazteaz gain, ukimenezko miaketa egiten digute gorputz osotik, noiz nahi barrabilak edo zakila igurtzera helduz, aldioro tentsio uneak sortuz. Honek eragindako egoerengatik 72. artikulu delakoa ezartzen digute sarri, artikulu honek sortzen duen inpunitate egoerak (kideengatik banatuak, bakartasun osoa, inkomunikazioa...) ondorio larriak ekarri dituelarik askotan. Mehatxu zein irainak, oheari eskuburdinekin lotuta bukatu eta baita jipio bortitzak eragin ere. Kartzelarien aldetik sorturiko tentsioak eta ezuste egoerak jada bi preso politikoen jipoitzeak eragin ditu. 2010eko azaroaren 14an lehenengoa, GRAPOko kide batek pairatutakoa eta 2013ko martxoaren 25ean bigarrena, Arkaitz Bellon Euskal Preso Politikoak pairatutakoa.
Aurrez aurreko bisitetatik bueltan miaketa integralak (osoki biluztera behartuz) egin izan dizkigute. Senideei ere miaketak egin izan dizkiete aurrez aurrekora edo lokutorioetara sartzeko eta honene ondorioz zenbait bisita galdu ditugu.
Sendagilearen asteroko kontsulta ez zaigu bermatzen. Ezinezkoa zaigu noiz etorriko den jakitea eta ohikoa da 2 edo 3 astez sendagilerik ez agertzea.
Hainbat kidek osasun arazo kronikoak dituztela kontuan hartuta, ezin larriagoa bilakatzen den egoera da hau.
Egunero pairatzen ditugun eskubide urraketa zein gehiegikeria guzti haiek, ezin uler daitezke espetxeko Segurtasun Zuzendariordeak gertakari hauek babesteko, elikatzeko eta sustatzeko jarrerarik gabe. Gure aurkako probokazioa etengabea bilakatzen da eskubide urraketa guzti hauen bidez. Egoera bideratzeko helburuarekin hainbat aldiz espetxeko zuzendaritzarekin bildu izan gara, baina honek ez du sekula adierazitakoa bete, behin eta berriz jan izan duelarik bere hitza. Epaile zein espetxeetako idazkaritza orokorrari bideratutako kexa eta salaketek ere emaitza hutsalak izan dituzte.
Azkenean borrokari ekitea baino ez zaigu geratu. Helburua bizitza duin bat eta osasuna zaintzeko bermea eskuratzea da. Honetarako isolamendu mugagabea amaitzea, kide guztiok batera egotea, gutxieneko eskubideak bermatuan izatea eta gure aurkako erasoak etetea beharrezkoa izango da. Hauek dira gure oinarrizko aldarrikapenak Euskal Preso Politikoen Kolektibo osoarekin batera Euskal Herriratzen ez gaituzten bitartean. Dispertsioarekin bukatzea da honelako egoerekin behin betiko amaitzeko modu bakarra.
Borroka honetan gure herriaren babesa eta elkartasuna beharrezkoa izango dugulakoan dure borrokaldiarekin bat egitera deitzen zaituztegu, guztiok bat eginez lortuko baitugu. Beraz bada garaia!
Euskal Preso Politikoak Amnistiaren bidean Euskal Herrira!
Sevillako Euskal Preso Politikoak.
Fuente: kaos en la red
No hay comentarios:
Publicar un comentario